โหน่งวาดได้ใกล้เคียงต้นแบบมากเลยนะครับ โดยเฉพาะภาพหัวช้าง มีรูปเทียบจากต้นฉบับ (ที่ผมเสิร์จได้จากเน็ต) มาให้ดูด้านล่างด้วยครับ รูปพระคเณศ ก็พอใช้ได้นะ แต่มือยังวาดไม่สวยนะครับ โดยรวมๆ ok ครับ แต่รูปคู่นี้ ดูจะต่างจากรูปก่อนๆ ที่ส่งมาให้ผมดูเยอะเลยนะครับ

    *เสริมนิดนะ : เป็นธรรมดาครับ สำหรับศิลปินที่ผลงานมีเอกลักษณ์เด่นชัด แถมยังโด่งดังระดับแนวหน้าของเมืองไทย อย่าง อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ จะส่งอิทธิพลอย่างแรง และเป็นแรงบันดาลใจอย่างยิ่งยวด ให้กับผู้ที่สนใจวาดลายไทยรุ่นหลังๆ แต่ผมมักจะแนะนำเสมอว่า ในเบื้องต้นการศึกษา จะหัดวาดเลียนแบบอย่าง ผลงานที่เราชอบ ที่เราประทับใจ ก็ไม่ผิดอะไรหรอกครับ แต่ถ้าหากคุณต้องการจะทำงานให้ต่อเนื่อง และก้าวขึ้นมาเป็นศิลปินตัวจริงอีกคนหนึ่ง ยังไงๆ ก็ต้องสลัดคราบที่เป็นแบบอย่างของผู้อื่นออกด้วยนะครับ ไม่งั้นหากคุณไปแสดงผลงานที่ไหน ใครๆ ก็จะบอกได้ว่า อ้าว...นี่มันงานเลียนแบบ อ.เฉลิมชัย นี่นา (ไม่ work แน่ๆ ครับ) แต่ถ้าหากสนใจเพียงแค่สมัครเล่น หรือวาดเอาสนุกๆ แบบงานอดิเรก ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะครับ ^_^

    *ส่วนวิธีการ ที่จะหาเอกลักษณ์เฉพาะของตัวเอง ก็คือย้อนกลับไปหาราก จากต้นฉบับ หรืองานโบราณครับ จากนั้นก็เอามาผสมผสานกับความชอบเฉพาะตัว แล้วค่อยๆ พัฒนาขึ้น ซึ่งได้มาจากการทำงานอย่างต่อเนื่อง (งานนี้ต้องอื้ดๆ ครับ) ประมาณทดลอง ผิด-ถูก ไปเรื่อยๆ มากๆ เข้านั่นแหละครับ แล้วผลงานก็จะค่อยๆ คลี่คลายจนเป็นตัวเองในที่สุด อ.เฉลิมชัย เอง ก็พัฒนามาแบบนี้แหละครับ โดยผสมวิธีลงแสงเงาแบบตะวันตกในภาพไทย กับลวดลายไทยที่พัฒนาจนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในที่สุด (๔ ก.พ. ๒๕๕๓)