มาแล้วครับ..มาแล้ว ภาพ "นาคศรัทธา ๒" ที่เสร็จสมบูรณ์แล้วของคุณตุ้มครับ คราวนี้ก็ส่งภาพขั้นตอน มาให้ดูด้วยอีก ๒ ภาพ และภาพที่วาดเสร็จแล้ว (ล่างซ้าย) และผมยังแถมภาพขยายตรง ฝักบัวแห้ง ให้ดูข้างๆ เพิ่มด้วย เพื่อให้เห็นความประณีต ในการวาดเส้นด้วยคมปากกาของคุณตุ้มนะครับ งามแต้ๆ เนาะ

    เห็นคุณตุ้มเล่าเรื่อง พญานาค มาคร่าวๆ ผมเลยนึกสนุกขอเสริมหน่อย..นิ พญานาคเป็นสัตว์เดรัจฉานกึ่งเทวดา ที่มีบทบาทและถูกกล่าวถึง ในคัมภีร์ทางพุทธศาสนาในหลายๆ บทเลยครับ ในพุทธประวัติกล่าวถึง พญานาคตนหนึ่งที่มีศรัทธาอย่างแรงกล้า ได้แปลงกายเป็นมานพหนุ่ม เพื่อมาขอบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา แต่พอเคลิ้มหลับ ชาติแห่งความเป็นเดรัจฉานก็ปรากฏ คือ คืนร่างกลับสู่ความเป็นงูใหญ่นั่นเอง (เหตุแห่งการกลับคืนร่างเป็นนาค มี ๒ อย่าง คือ เวลาเสพเมถุนธรรมกับนางนาค ผู้มีชาติเสมอกัน ๑ และเวลาวางใจนอนหลับ ๑) พระพุทธเจ้าเลยต้องให้สึกจากความเป็นสงฆ์ ด้วยเหตุแห่งการสึกนั้น ทำให้พญานาคเสียใจเป็นอย่างมาก ถึงกลับหลั่งน้ำตาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ตนไม่ได้เกิดเป็นมนุษย์ จึงขอร้องให้หมู่ภิกษุ เรียกผู้ที่จะบวชเป็นพระว่า "นาค" เพื่อให้ระลึกถึงตน และชื่อของตนจะได้ปรากฏอยู่ชั่วกาลนาน

     ตามตำนานก็มีว่าประมาณนี้แหละครับ ซึ่งเป็นที่มาของการเรียกขาน การบวชพระใหม่ว่า "บวชนาค" ในปัจจุบันนั่นเอง แต่ "นาค" ซึ่งมีกำเนิดเป็นเดรัจฉาน อย่างไรก็ไม่สามารถบรรลุธรรมได้หรอกครับ เราเองในชาตินี้ ที่ได้ภพเป็นมนุษย์ ซึ่งประเสริฐกว่าเดรัจฉานมาก ก็อย่าประมาท หลงมัวเมา ตกเป็นทาสของกิเลสตัณหา ให้มันจูงจมูก กันอยู่ร่ำไปนะครับ ขนาดพญานาคซึ่งไม่สามารถจะบรรลุธรรมได้ เพราะยังติดอยู่ในภพของเดรัจฉาน ก็ยังแสวงหาคุณอันประเสริฐใส่ตัว ส่วนใครจะเชื่อเรื่องว่า มีนาค หรือไม่มีนาคจริง..? ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอกครับ แต่การที่เราได้กำเนิดเป็นมนุษย์ และยังได้พบพระพุทธศาสนา และแถมได้พบครูบาอาจารย์ ที่สอนถูกต้องอีก ขอบอก...ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยนะ ยากมากๆ ๆ ๆ ๆ

     และตอนนี้ก็อยู่ในช่วง "กึ่งพุทธกาล" แล้ว อีกไม่นานศาสนาพุทธ ในคำสอนของพระสมณโคดมก็จะเสื่อมลง และสูญสลายไปในที่สุด ครูบาอาจารย์ท่านเคยกล่าวไว้ว่า พระพุทธเจ้าท่านบำเพ็ญบารมี ระหว่างเป็นพระโพธิสัตว์ โดยถือกำเนิดในภพแทบจะทุกชนิด (มนุษย์ เทวดา พรหม เดรัจฉาน) เป็นเวลาเนิ่นนานมากๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ถึง ๔ อสงไขย กับอีกแสนมหากัป ท่านเปรียบให้เราฟังง่ายๆ ว่า เหมือนเราสะสมความรู้ความชำนาญ มาตลอด ๘๐ ปี ที่มีชีวิตอยู่ แต่กลับใช้ได้จริงๆ แค่ ๒ ชั่วโมง เท่านั้นเอง
     ตอนนี้ก็เพิ่งเริ่มขึ้น พ.ศ. ๒๕๕๔ ใหม่ๆ มาค่อนกึ่งนึงแล้วนะ เห็นปะ..? เพราะพุทธศาสนาจะดำรงอยู่ได้เพียง ๕,๐๐๐ ปี เท่านั้น ก็หมดแล้วครับ สำหรับใครที่ไม่ประมาท เพราะสามารถมองเห็น และเข้าใจ "โลก" ตามความเป็นจริงได้แล้ว ก็เร่งปฏิบัติกันนะครับ (ส่วนถ้าใคร "ยังหลงอยู่" ก็ตัวใครตัวมันล่ะ ครูบาอาจารย์ท่านว่า ๙๙.๙๙ % ของมนุษย์ "หลงโลก") ครูบาอาจารย์ท่านก็เชียร์นะ ว่าอย่างน้อยๆ เมื่อรู้แนวทางการปฏิบัติที่ถูกต้องแล้ว ต้องไปให้ถึงความเป็น "พระโสดาบัน" ให้ได้ (พระอริยบุคคล ขั้นต้นสุด ใน ๔ ขั้น) ถึงจะพ้นจากอบายภูมิ (กำเนิดที่ต่ำกว่ามนุษย์) อย่างถาวร แต่พระโสดาฯ ก็ยังต้องเกิดอีกนะ อย่างน้อยๆ อีก ๗ ชาติ...แน่ะ ^^..
     เพราะการได้ภพทุกชนิด "ยังไม่ปลอดภัยจริง" นะครับ พระพุทธเจ้าท่านก็เคยเปรียบเทียบให้ฟังว่า ขึ้นชื่อว่า "ภพ" ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับ "กองอุจจาระ" ไม่ว่าจะกองเล็ก หรือกองใหญ่ ก็ไม่น่าปรารถนาทั้งสิ้น ("ภพ" ในที่นี้หมายรวมถึง อบายภูมิ ซึ่งต่ำกว่ามนุษย์ คือ เปรต อสูรกาย เดรัจฉาน และสัตว์นรก และ สุคติภูมิ คือ ตั้งแต่มนุษย์ขึ้นไป รวมเทวดา และพรหม ทุกๆ ชั้น ก็ยังไม่ปลอดภัยทั้งสิ้นนะครับ) เพราะพระพุทธเจ้ากล่าวว่า ตราบใดที่ยัง "หลง" เกิดหลงตาย หลงเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏ ที่ไม่สามารถกำหนดต้นและปลายได้นี้ จะให้พ้นจากอบายภูมิจริง เป็นไม่มีนะครับ

     เอ้า..ฝอยนาน ขอให้พี่ตุ้มวาดเล่นๆ ให้สนุกนะครับ (๒ ก.พ. ๒๕๕๔)