เริ่มต้นศักราชใหม่ ในวันที่ ๑ มกรา ต้อนรับปี พ.ศ. ๒๕๕๗ ด้วยผลงานลายเส้นของเซี้ยะ ที่แสดงให้เห็นทักษะของผู้วาด ซึ่งเข้าใจการจัดวางองค์ประกอบทางศิลปะเป็นอย่างดี แต่ผลงานก็ยังคงรอการบ่ม เพื่อจะผลิดอก ออกผลไปได้ไกลกว่านี้อีกครับ
    เห็นด้านล่างเขียนว่า "สงบจิต" แต่การวาดใบหน้าพระพุทธเจ้าของเซี้ยะ ดูแล้วไม่ค่อยสงบ ตามความเห็นของผมนะ เพราะเรียวตาชี้เกินไป จนดูเหมือนสายตาที่มองลงมาอย่างเจ้าเล่ห์ มากกว่าจะดูแล้ว สะอาด สว่าง สงบ นะครับ ผมมีรูปแบบใบหน้าพระ จากประติมากรรมในยุคทองของศิลปะไทย ที่มีความงดงามมาก มาให้ดูประกอบด้วยครับ

(ภาพขวาบน) เป็นเศียรพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่ พบที่ จ.สุโขทัย ซึ่งมีพระพักตร์งดงามมาก แสดงให้เห็นถึงพลังของความ สงบ รำงับ เรียบง่าย ในการเข้าถึงสัจธรรม ซึ่งเป็นธรรมดาของโลกใบนี้จริงๆ ครับ

    จริงๆ การวาดใบหน้าพระให้ออกมางดงาม ชวนพิศ ตรึงตาตรึงใจแก่ผู้ที่รับรู้ได้ทางโสตประสาทนั้น เรียกได้ว่า ยาก.ก.ก จนถึงยากมากๆ จริงๆ ครับ เพราะต้องสื่อให้ออกมาดูแล้ว สะอาด สว่าง ชวนให้น้อมระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ เลยครับ ผมเคยได้ยินเรื่องเล่ามานานแล้วว่า ช่างในสมัยโบราณ ต้องรักษาศีล และปฏิบัติธรรมด้วยตนเอง ถึงจะถ่ายทอดผลงานให้ออกมาได้วิเศษอย่างที่เห็น สมกับเป็นสื่อธรรมะที่ออกจากพระโอษฐ์ ของพระพุทธองค์โดยตรงเลย ส่วน (ภาพขวาล่าง) เป็นใบหน้าพระอีกรูปแบบหนึ่ง น่าจะเป็นผลงานสมัยใหม่ ไม่ทราบที่มาครับ แต่สามารถใช้ดูเป็นแบบเปรียบเทียบ ได้อีกแนวหนึ่งครับ
    งานองค์ประกอบ การลงน้ำหนักขาว เทา ดำ ของเซี้ยะ พอใช้ได้นะครับ แต่ยังต้องศึกษาเรื่องการวาดสัดส่วนคน การวาดมือเท้า ให้ดีขึ้นกว่านี้อีกครับ เซี้ยะแจ้งมาว่าเพิ่งสอบติด สาขาวิชาประยุกตศิลป์ ม.ศิลปากร ในปีการศึกษา ๒๕๕๗ นี้เอง ผมคิดว่าทางสถาบัน คงจะบ่มเพาะให้เซี้ยะ พัฒนาผลงานให้ดียิ่งขึ้น มากกว่านี้อีกแน่นอนครับ **ถ้ามีผลงานใหม่ๆ ก็ส่งมาได้อีกนะครับ ขอให้วาดเล่นๆ ให้สนุกครับ (๑ ม.ค. ๒๕๕๗)