งานนี้เป็นงานลงรักปิดทอง ที่เลียนแบบมาจากภาพจิตรกรรมฝาผนัง ที่มีชื่อเสียงมากๆ ของ วัดภูมินทร์ จ.น่าน (ภาพจิตรกรรมต้นฉบับ อยู่ด้านล่างนะครับ) พอดีแชมป์ส่งรูป (ขวา) ซึ่งเป็นรูปเต็มทั้งตัวของภาพนี้มาก่อน แต่ภาพมีขนาดเล็ก และมองแทบไม่เห็นรายละเอียดอะไรเลย เพราะถ่ายมาค่อนข้างเบลอ ผมก็เลยต้องขอเข้าไปเซฟรูปฝีมือเดียวกันนี้ ที่ถ่ายเจาะแบบเห็นหน้าตาชัดเจนมากกว่า ซึ่งอยู่ในเฟสบุ๊กของแชมป์อีกทีนะครับ ^^.. เพราะฉะนั้นจะขอวิจารณ์เฉพาะภาพบน ที่เห็นรายละเอียดชัดกว่านะ

    ถ้าหากเทียบกับภาพต้นฉบับโบราณ ก็ดูคนละอารมณ์กันเลยนะครับ เพราะภาพวาดของแชมป์ ยังอยู่ในขั้นพัฒนา แต่ก็สามารถตัดเส้นหน้าตาออกมา ได้อารมณ์กรุ้มกริ่มพอควรเลยนะ ถ้าสามารถพัฒนาอารมณ์ของงานได้มากกว่านี้อีก ก็คงจะดีไม่น้อยเลยนะครับ ภาพของแชมป์มีเอกลักษณ์ ตรงการใช้เส้นตัดขอบตัวรูป แบบหนาถึงหนาเอามากๆ ถ้าเทียบกับขนาดเส้นที่ตัด ตา จมูก ปาก ซึ่งจะบางกว่า จริงๆ ตามความรู้สึกของผมคือ แชมป์ใช้เส้นตัดหนาเกินไปหน่อย ถ้าหากดูจากรูปที่มีเต็มตัวขวามือ จะเห็นว่าการใช้เส้นที่หนาจนเกินไป จะทำให้ตัวภาพถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ จนดูๆ ไป เหมือนกับเกาะสีทองหลายๆ เกาะ ที่ลอยอย่างอิสระ แยกกันอยู่กลางทะเลสีดำ เลยทีเดียว
    ผมว่าเส้นที่หนาเกินไป หากลดความหนาลงมาเหลือสักครึ่งหนึ่ง ก็น่าจะดีขึ้นนะครับ เราไม่ควรเน้นเส้นหนาไปทุกจุด แต่ควรเลือกใช้เฉพาะจุดสำคัญๆ เช่น เส้นขอบรูป ที่เราต้องการจะแบ่งตัวละคร ให้แยกออกจากกัน (เพราะงานไทย เป็นศิลปะของการใช้เส้น หากเส้นเท่ากันหมด โดยเฉพาะงานลายรดน้ำ ก็จะแยกกันไม่ออก เส้นที่ใช้เลยต้องมีหลายน้ำหนัก) หรือใช้เส้นหนา เพื่อแบ่งองค์ประกอบที่จำเป็นอื่นๆ ในภาพ ให้ดูแล้วแยกกันออก ก็พอครับ แชมป์ลองศึกษาผลงานลายรดน้ำโบราณอีกเยอะๆ นะครับ แล้วนำมาปรับให้เข้ากับสไตล์งานของตัวเอง ในภายหลังก็ได้ครับ ในนี้ก็มีให้ศึกษาใน 'เปิดกรุครูช่าง' ลองแวะเข้าไปศึกษาได้ครับ ขอให้วาดเล่นๆ ให้สนุกครับ (๑๑ พ.ย. ๒๕๕๖)