อั๋นวาดใช้ได้นะครับ ผมสนใจคำว่า ปู่ม่าน-ย่าม่าน ที่อั๋นอธิบายมา เลยลองค้นหาความหมายในเน็ตดู ได้ความว่า... คำว่า "ม่าน" หมายถึง "พม่า" ซึ่งอาจเป็นเพราะภาพนี้ ตัวละครชายหญิงมีการแต่งกายแบบชาวไทยใหญ่ก็ได้นะ จริงๆ ผมเป็นคนที่ชอบสไตล์ภาพจิตรกรรมแบบทางเหนืออยู่แล้ว เพราะรสชาติเฉพาะตัว ที่ผสมผสามลักษณะแบบพื้นเมืองได้อย่างลงตัว (จะแตกต่างกับจิตรกรรมแบบในประเทศพม่า ซึ่งได้รับอิทธิพลมา) มีข้อมูลที่อธิบายลักษณะเฉพาะ ของภาพวาดแบบล้านนาที่น่าสนใจ เพิ่มเติมดังนี้ครับ

    ในหนังสือท่องเที่ยวเมืองน่าน ได้อธิบายเกี่ยวกับฮูปแต้ม ('ฮูป' คือ รูป 'แต้ม' คือ การวาด) แห่งวัดภูมินทร์ ไว้ว่า
" ….ภาพคนในจิตรกรรมฝาผนังวัดภูมินทร์ เป็นภาพสะท้อนชีวิตชาวน่านในยุคนั้น ศิลปินวาดคนในภาพให้มีใบหน้ากลมแป้น คิ้วโค้งเป็นรูปวงพระจันทร์ นัยน์ตาแฝงความรู้สึกเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม ริมฝีปากเล็กรูปกระจับ และนิยมแสดงอาการดีใจ ด้วยการเขียนมุมปากเชิดขึ้นทั้งสองข้าง และเขียนมุมปากหุบตกลง ถ้าต้องการแสดงความเศร้าเสียใจ ซึ่งแตกต่างกับการเขียนภาพตามแบบอย่างในกรุงเทพฯ อย่างสิ้นเชิง ที่นิยมบอกผ่านความรู้สึก ด้วยท่าทางอากัปกิริยาแบบนาฏลักษณ์ (Dramatic) และไม่แสดงอารมณ์ผ่านทางใบหน้า จิตรกรรมฝาผนังวัดภูมินทร์ จึงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างสูง.…"

    สังเกตการสวมต่างหู ของคนโบราณเมื่อราวๆ ๑๐๐ กว่าปี ในภาพนี้นะครับ จะเห็นว่ามีการคว้านรูหูเป็นรูใหญ่เบ้อเริ่ม (เหมือนวัยรุ่นสมัยนี้ ที่นิยมแฟชั่นระเบิดหู ตามนักร้องชื่อดัง) ซึ่งนิยมใส่ต่างหูกันทั้งหญิงและชาย ส่วนหญิงในภาพนี้ จะเห็นการม้วนแผ่นโลหะสีทองๆ แล้วยัดลงไปในรูปหูอีกที ดูงามแปลกตาไปอีกแบบ
    จริงๆ ภาพนี้ยังขาดอารมณ์ในภาพอยู่พอควรนะครับ ถ้าเทียบกับภาพต้นฉบับ (ด้านล่าง) ซึ่งให้อารมณ์มากกว่า พัฒนาผลงานต่อไปเรื่อยๆ นะครับอั๋น ขอให้วาดเล่นๆ ให้สนุกครับ (๓ ม.ค. ๒๕๕๖)